რამდენიმე ძველი ქართული თეატრალური ტერმინები

ძველ ქართულში დასტურდება შემდეგი  ქართული წარმოშობის ტერმინები:


''ბერიკა''– ნიღბების ქართულ–ხალხურ თეატრ ''ბერიკაობის'' მონაწილე მსახიობი


''დასდებელი''– (დაზდებული საბა) – მომღერალ გუნდთან ერთად სოლისტების გამოსვლანეფე–დედოფლის საქებლად, შესამკობად


''დედოფალა'' – ძველი ქართული ხალხური თორჯინის სახელწოდება.


''კუკი''– ძველი ქართული ხალხური თორჯინების ტეატრის თოჯინის სახელწოდება.


''ლიზღობა''– ძველი ქართული თეატრალური ტერმინი. რომელიც , აღნიშნავდა ისეთ ხუმრობას მაღალი წრის წარმომადგენლების თამამ განქიქებას , როცა ამისათვის არავინ ისჯებოდა. 


''მახიობელი''– ძველ ქართულ თეატრ ''სახიობის'' მიმიკოსი მსახიობი.


''მემღერე''– ძველი ქართული თეატრის ''სახიობის'' დასის პროფესიონალური შემსრულებელი.


''მემუღამე''– ძველ საქართველოში მომღერალი, მუსიკოს–იმპროვატორი, იგავების, გამოცანების შემთხვზელი და მათივე ამომხსნელი'.


''ხუმარა''– ოხუნჯი, ენა მოსწრებული.


''სახიონი''– ნიღბის ძველქართული ხალხური სახელწოდება.


''როკვა''– ცეკვა თამაში.


''მრგუალი''– ფერხული.


''მაოცარი''– თვალთმაქცი.


''მოკიცხარი''– ძველი ქართული თეატრის ''სახიობის'' დასის პროფესიონალური შემსრულებელი, მოცეკვავე.


''მენოაგე''– სასახლის გასართობი სახიობის მსმენელ–მაყურებელი.
და სხვა...



წყარო: http://www.nplg.gov.ge/dlibrary/coll/0002/000347/